Informator o muzeach w polsce, podstawowe informacje, lokalizacje na mapie, opinie, komentarze.
 

Lokalizacje na mapie

Informacje o latarniach morskich w Polsce, opinie, komentarze.

Latarnia morska w Krynicy Morskiej

Budowę latarni morskiej rozpoczęto w czerwcu 1894 roku pod kierunkiem mistrza budowlanego z Elbląga Edwarda Stacha. Jednak w 1945 roku została ona wysadzona przez wycofujących się niemieckich żołnierzy. Nową latarnię zbudowano dopiero na początku lat pięćdziesiątych według projektu wykonanego na Politechnice Gdańskiej. Uruchomienie nowej latarni nastąpiło w lecie 1951 roku. Zbudowana została z betonowych bloków na kształt ściętego stożka z wewnętrznymi schodami pnącymi się wzdłuż ścian. Źródłem światła jest układ optyczny składający się z dwu pozycyjnego zmieniacza z żarówkami o mocy 1000W i cylindrycznej soczewki Fresnela. Kąt świecenia obejmuje cały okrąg i latarnia widoczna jest tak od strony otwartego morza, jak i od strony Zalewu Wiślanego. Z galerii rozciąga się widok na wody pełnego morza i Zalewu Wiślanego, od strony lądu można dojrzeć Tolkmicko i Frombork, a przy dobrej widoczności nawet światła Helu i Gdańska.

Latarnia Morska Gdańsk

W 2004 roku latarnia otworzyła swoje podwoje dla zwiedzających. W jej wnętrzu podziwiać można pięknie zachowane stare historyczne urządzenia optyczne oraz wspaniałą wystawę latarnictwa morskiego. Zachwyca również widok z jej szczytu na Port Gdański, Westerplatte i całą Zatokę Gdańską aż po Gdynię i Hel. Latarnia Nowy Port przeszła do historii, gdy 1 września 1939 roku strzałami z niej to właśnie i z pancernika "Schleswig-Holstein" w kierunku polskiego Westerplatte Niemcy rozpoczęły II Wojnę Światową. Latarnia mieściła na swym szczycie niezwykły instrument jakim była wtedy kula czasu. Jej podniesienie i spadek w każde południe pozwalał kapitanom statków na dokładne nastawianie chronometrów. Gdańską kulę czasu zbudowano jako pierwszą nad Bałtykiem w roku 1876 na specjalnej drewnianej wieży, w roku 1894 przeniesiono ją na szczyt latarni.

Latarnia morska Hel

Latarnia morska Hel znajduje się prawie na samym końcu Półwyspu Helskiego. Po wojnie, przez wiele lat zamknięta dla publiczności jako "obiekt strategiczny" jest od 1 sierpnia 1994 roku dostępna w sezonie do zwiedzania. Można przypuszczać, że już w XIII wieku na Helu powstał port i latarnia morska. Potwierdzone źródłami istnienie latarni datuje się na 1638 rok. Po pożarze, który w 1667 roku zniszczył latarnię została ona odbudowana w formie studziennego żurawia. Na końcu ramienia zawieszony był kocioł na smołę lub kosz na węgiel. Helską blizę oglądał w 1678 roku król Jan III Sobieski. W sierpniu 1827 roku zapalono światło na murowanej wieży latarni o wysokości 41,7 m. Od 1938 roku na Helu pali się światło elektryczne. Oddziały polskie broniące Helu w 1939 roku wysadziły ją w powietrze. Obecną latarnię w postaci ośmiokątnej wieży z czerwonej, licowanej cegły o wysokości 41,5 m zbudowano w 1942 roku. Przy dobrej pogodzie widać z latarni porty i wzgórza Trójmiasta.

Latarnia Morska Kołobrzeg

Latarnia znajduje się przy wejściu do portu, zbudowana na prawym brzegu Parsęty, przy początku falochronu ochraniającego wejście do portu. Ma wysokość 26 metrów. Zasięg światła wynosi 29,6 km. Historia latarni w Kołobrzegu sięga XVII wieku. Wieże były wielokrotnie przebudowywane. W 1945 roku latarnię wysadzili niemieccy saperzy, ponieważ stanowiła doskonały punkt orientacyjny dla polskich artylerzystów podczas walk o Kołobrzeg w marcu 1945 roku. Wkrótce po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do budowy nowej latarni. Wybudowano ją w nieco innym miejscu, wykorzystując fundamenty potężnych zabudowań fortecznych (poprzednia latarnia stała przed fortem, obecna stoi na jego głównej platformie). Obecna budowla w 1981 roku przeszłą kapitalny remont, zmieniono soczewkę o średnicy 50 cm na nowy, obrotowy zestaw reflektorów halogenowych, zmieniono stare drewniane schody wewnątrz wieży na metalowe.

Latarnia morska Stilo

Latarnia w Stilo powstała w latach 1904 - 1906. Dwie białe galerie są zwieńczeniem zwężającej się ku górze szesnastokątnej wieży latarni. Wzniesiono ją około 1000 m od brzegu morskiego na 45 m wydmie. Latarnia ma nietypową konstrukcję - jest zbudowana ze stalowych płyt, poskręcanych ze sobą za pomocą śrub. Styki poszczególnych płyt są dodatkowo uszczelnione ołowiem. Od wewnątrz, ściany są wyłożone grubym korkiem pomalowanym na biało. Latarnia stoi na wysokiej wydmie, 1000 m od linii brzegowej w pobliżu miejscowości Stilo. Po wojnie w kwietniu 1946 roku ponownie uruchomiono latarnię. W 1975 roku zapalone zostało nowe światło. Jest to lampa obrotowa 3 - tablicowa PRB - 21. Na każdej tablicy znajduje się 6 żarówek oraz dwie zapasowe.

Latarnia Morska w Świnoujściu

Latarnia zbudowana została u nasady falochronu wschodniego, osłaniającego wejście do portu w Świnoujściu. Budowa trwała trzy lata, a pierwszy raz zaświeciła światłem białym 1 grudnia 1857 roku. Mająca wysokość 68 m, była ówcześnie godnym podziwu osiągnięciem budowlanym i do dzisiejszych czasów jest najwyższą latarnią nie tylko naszego wybrzeża, ale również najwyższą na Bałtyku oraz jedną z najwyższych na świecie. Latarnia posiada "klasyczną sylwetkę" z wieżą centralnie usytuowaną w stosunku do 3 - kondygnacyjnego budynku. Pomieszczenia techniczne i socjalne latarników, znajdują się w osobnym, niewielkim budynku od strony południowej. Wysokość wieży wynosi 64,8 m n.p.t. (nad poziom terenu), wzniesienie światła 68 m n.p.m. (nad poziom morza). Źródłem światła jest żarówka o mocy 4,2 kW. Ze względu na trudne warunki nawigacyjne na Odrze, na południe od Świnoujścia, latarnia oprócz światła białego emituje także światło czerwone.