Informator o muzeach w polsce, podstawowe informacje, lokalizacje na mapie, opinie, komentarze.
 

Lokalizacje na mapie

Informacje o muzeach rzemiosła w Polsce, opinie, komentarze.

Dom Tkacza

Dom Tkacza - ekspozycja zewnętrzna Muzeum w Bielsku-Białej - położony jest na terenie historycznego Górnego Przedmieścia, istniejącego od pierwszej połowy XV wieku i zamieszkiwanego przez sukienników bielskich. Tradycje domu, w którym znajduje się muzeum, sięgają XVIII wieku. Celem ekspozycji w Domu Tkacza jest próba zrekonstruowania wnętrza jako domu i warsztatu sukienniczego należącego do mistrza cechowego - starszego cechu, a więc przedstawiciela najwyższych władz cechowych. Budynek przedzielony jest sienią na dwie zasadnicze części - warsztatową, znajdującą się po lewej stronie od wejścia do budynku i mieszkalną - po prawej stronie. Największe z pomieszczeń to warsztat. Umieszczono tu przede wszystkim przedmioty bezpośrednio związane z pracą tkacza. Na szczególną uwagę zasługuje potężne krosno nicielnicowe pochodzące z połowy XVIII wieku, służące do wyrobu tkanin wełnianych, a także przedmioty związane z przygotowywaniem i snuciem osnowy.

Muzeum Drukarstwa w Cieszynie

Muzeum powstało w 1996 roku. To magiczne miejsce, w którym przechował się klimat dawnych czasów. Udało się zachować typograficzną drukarnię z całym bogactwem czcionek, matryc, klisz chemigraficznych i drzeworytniczych, urządzeń i maszyn odlewniczych, urządzeń drukujących, pras dociskowych i urządzeń introligatorskich. Są też przykłady innych technik drukarskich. W Muzeum gromadzone są wszelkie materiały mówiące o miejscowych drukarniach i dokumentujące działalność zasłużonych drukarzy. W ostatnim czasie Muzeum poszerzyło zbiory poprzez przyjęcie w depozyt gilotyny ręcznej firmy Josef Anger&Sohne, ręcznej maszyny drukującej typu Boston, drewnianego ścisku introligatorskiego, ręcznej prasy introligatorskiej, ręcznej prasy drukarskiej do odbitek próbnych, miniaturki ręcznej maszyny drukarskiej oraz zabytkowych narzędzi zecerskich i introligatorskich, a także wałków do ręcznego nakładania farb.

Willa Caro

W Willi Caro mają siedzibę dwa działy: sztuki i rzemiosła artystycznego oraz etnografii. Gromadzone przez nie liczne zabytki tworzą bogate kolekcje między innymi szkła artystycznego z okresu XVII-XX wieku, największego w Polsce powojennej zbioru polskiej biżuterii srebrnej. Na wystawach podziwiać można rzadkie eksponaty z kolekcji dawnych i współczesnych wyrobów z porcelany, fajansu i kamionki, pochodzących z licznych znanych wytwórni takich jak: Miśnia, Wiedeń, Höchst, Berlin, Fürstenberg, Sèvres, Nymphenburg, Ludwigburg, Fulda, Gera, Wedgwood, Delft, Holič, kraje Dalekiego Wschodu, Ćmielów, Chodzież, Włocławek. Osobny i wyjątkowy zbiór stanowi natomiast polska fotografia artystyczna obejmująca prace autorów związanych z gliwickim środowiskiem fotograficznym – Zofii Rydet, Jerzego Lewczyńskiego, Michała Sowińskiego i innych.

Dom Szewca w Pszczewie

Muzeum mieści się w zabytkowym domu mieszczańskim z połowy XVIII w., zbudowanym z drewna, krytym gontem.
Wewnątrz oryginalna czarna kuchnia i autentyczny warsztat szewski z początku XX w. Wnętrze budynku ma układ trzytraktowy. W pierwszym trakcie od głównego wejścia znajdują się dwa pomieszczenia: sklep szewca z regałami na obuwie (otwartym i zamknięty) szyldem i fotografią F. Paździorka i innych działaczy spod znaku Rodła oraz izba, w której obecnie mamy sklepik z pamiątkami i informację turystyczną. Dwa pomieszczenia w trzecim trakcie to dawna izba mieszkalna (świetlica) oraz komora. Szewc urządził swój warsztat w tzw. komorze (było to pomieszczenie przeznaczone na skład różnego rodzaju sprzętu, żywności i odzieży). Charakterystyczny jest kształt tego pomieszczenia - wąski i długi. W warsztacie znajduje się maszyna szewska i prasa z początku XX wieku. Na ścianie kolekcja drewnianych kopyt różnej wielkości, na ławach rozłożone narzędzia szewskie. Warsztat miał 3 stanowiska pracy.

Muzeum Miasta Turku im. Józefa Mehoffera

Muzeum mieści się w zabytkowym ratuszu z II połowy XIX wieku. W Muzeum zorganizowano trzy wystawy stałe: "Historia tkactwa i włókiennictwa na ziemi turkowskiej" - można na niej podziwiać proporzec Zgromadzenia Tkaczy (1828), lady tkackie (1860), puchar cechowy (1866), księgi cechowe (1828 - 1927), Sztandar Zgromadzenia Tkaczy (1891), archiwalne fotografie założonej w 1908 roku przez Friedricha Műllera pierwszej fabryki włókienniczej; "Cmentarzysko łużyckie" - wystawa prezentuje dość pokaźny zbiór ceramiki okresu kultury łużyckiej, popielnice, bogaty zbiór naczyń - tzw. przystawek w postaci mis, kubków, czerpaków i dzbanków; "Zwierzęta czwartorzędu" - jedną z sal muzeum wypełnia wystawa archeologiczna, na którą składają się kości zwierząt czwartorzędowych. Eksponaty te zostały pozyskane dzięki Kopalni Węgla Brunatnego „Adamów”, która podczas prac eksploatacyjnych natrafia na te znaleziska.

Muzeum Technik Ceramicznych w Kole

To jedyna tego typu jednostka muzealna w Polsce. Początki Muzeum sięgają okresu międzywojennego. W tym czasie Czesław Freudenreich stworzył własne archiwum wyrobów pochodzących z Fabryki Fajansu i Majoliki w Kole należącej do jego rodziny i działającej od 1842r. Oprócz wystaw dotyczących ceramiki Muzeum prezentuje też ekspozycje na temat historii miasta. Główny trzon kolskiego zbioru stanowi ceramika. W przeważającej części są to obiekty pochodzące z kolskiej Fabryki, a ich uzupełnieniem są wyroby z innych wytwórni polskich i europejskich. Najcenniejsza jest ceramika, która powstała w pierwszych latach funkcjonowania fabryki w Kole (1843-1880), kiedy fabrykę prowadził jej założyciel Józef Freudenreich. Najtrudniej było pozyskać z prywatnych zbiorów właśnie te najstarsze muzealia, dlatego dla kolskiej placówki stały się bezcenne. Bogaty jest zespół wyrobów fajansowych i majolikowych produkowanych przez Augusta, a następnie Czesława Freudenreicha. Charakteryzuje się różnorodnością formy i bogatymi technikami zdobniczymi stosowanymi na wyrobach.