Fortyfikacje
Fortyfikacje to umocnienia terenu i budowle, elementy inżynierii wojskowej, takie jak: twierdze, bastiony, mury obronne, obwarowania, grody warowne, cytadele, bunkry, forty i inne pozostałości architektury obronnej, przeznaczone do prowadzenia działań obronnych. Na terenie Polski zlokalizowanych jest wiele takich obiektów, większość z nich powstała na terenie obecnych ziem polskich od XVI wieku do czasów pierwszej wojny światowej.
- Szczegóły
- Kategoria: Gdańsk
- Odsłony: 302
Unikalny zabytek sztuki fortyfikacyjnej. Nazwa Wisłoujście wywodzi się z czasów, gdy ujście Wisły znajdowało się bezpośrednio na północ od Twierdzy. Miejsce to stanowiło ważny z punktu widzenia strategicznego teren, skąd można było kontrolować ruch statków wychodzących i wchodzących do Gdańska. Dawny port w Gdańsku położony był nad Motławą, kilka kilometrów od brzegu morskiego, co czyniło z Wisłoujścia kluczową fortyfikację, osłaniającą Gdańsk od strony morza i zabezpieczającą przed zaskoczeniem miasta i portu przez nieprzyjaciela. Strategiczne znaczenie tego miejsca doceniono bardzo wcześnie. Nie jest wykluczone, że już za panowania książąt pomorskich znajdowała się tu strażnica. Obiekt ten zniszczony w czasie działań wojennych 1945 r., został częściowo zrekonstruowany. Obecnie trwają prace restauracyjne i konserwatorskie mające przywrócić świetność temu obiektowi. Obiekt jest częściowo udostępniony do zwiedzania.
- Szczegóły
- Kategoria: Giżycko
- Odsłony: 349
Twierdza Boyen powstała w latach 1843 – 1856 jako obiekt blokujący strategiczny przesmyk pomiędzy jeziorami Niegocin i Kisajno, jest doskonale zachowanym przykładem pruskiej szkoły fortyfikacyjnej. Stanowiła główne ogniwo w łańcuchu umocnień zamykających od wschodu dostęp na teren państwa pruskiego. Zbudowana została na obszarze liczącym ok.100ha i stanowiła bardzo ważny obiekt strategiczny Prus Wschodnich. Twierdza została przygotowana dla załogi liczącej około 3 000 żołnierzy. Garnizon giżycki utworzono w 1859 roku. Od roku 1889 w Giżycku funkcjonowała komendantura, natomiast w 1902 roku w Twierdzy Boyen umieszczono składnicę artyleryjską. W Muzeum znajduje się stała ekspozycja dotycząca historii Twierdzy, z ciekawymi eksponatami, dokumentami i makietą XIX-wiecznej fortyfikacji.
- Szczegóły
- Kategoria: Gorzów Wielkopolski
- Odsłony: 286
Największa atrakcja Ziemi Lubuskiej, jeden z najciekawszych i największych obiektów pomilitarnych w Europie. MRU (Międzyrzecki Rejon Umocniony) to potężny system poniemieckich fortyfikacji, wybudowany w latach 30 tych XX w. na pograniczu niemiecko – polskim, stanowiący element tzw. Ostwall – wału wschodniego. Położony jest pomiędzy Odrą i Wartą i rozciąga na odcinku ok. 100 km. Podziemne zaplecze niedokończonej baterii pancernej nr 8 - zespół ogromnych komór, które miały służyć jako magazyny amunicyjne dla artylerii. Obiekt nigdy nie został ukończony, dzięki czemu panuje w nim wyjątkowa, jaskiniowa atmosfera. Pętla Nietoperska jest obiektem ulubionym przez nietoperze, zlatują one tutaj na zimowisko. Zwiedzanie Pętli trwa od 1 do 2 godzin, zalecanie jest posiadanie pełnego obuwia ze względu na dużą wilgotność i stojącą miejscami wodę. Trasa czynna jest sezonowo w lipcu i sierpniu. Pętla Nietoperska położona jest 3 km na północ od Pniewa.
- Szczegóły
- Kategoria: Gorzów Wielkopolski
- Odsłony: 307
Bastion "Filip" jest położony w południowo-zachodniej części Twierdzy, nieopodal Bramy Chyżańskiej. Geograficznie zaś leżał dokładnie u ujścia Warty do Odry. Bastion powstał w XVI wieku podczas pierwszego okresu fortyfikacji Twierdzy. Jego nieregularny plan wynika z oddziaływań nań obu wspomnianych rzek. Nowoczesne jak na czasy budowy, rozwiązania architektoniczne bastionu widać do dzisiaj w jego sylwetce - pierwotnie był stworzony jako otwarty dziedziniec zamknięty wałem z piasku, a następnie wzmocniono go ceglanym murem ze strzelnicami dla dział, tworząc ostatecznie trwały ceglano-ziemny mur o skośnym nachyleniu. Pierwotnie miał on wieże strzelnice, z których zrezygnowano około XVIII wieku tak jak i z wiatraka, który stał na tarasie. Kolejne etapy przebudowy to podwyższanie poziomu stanowisk ogniowych oraz stworzenie systemu pomieszczeń.
- Szczegóły
- Kategoria: Gorzów Wielkopolski
- Odsłony: 332
Brama Berlińska została wybudowana w drugiej połowie XVI wieku. Początkowo miała jedną komorę i nazywana była Bramą Gorzyńską (Długiej Grobli). Stanowiła ostatnie z trzech przegrodzonych przejść, które trzeba było minąć, aby dostać się do miasta. Wówczas przedostać się przez nią można było tylko przez drewniany, zwodzony most. Do dzisiaj zachowane filary dźwigały zapewne masywną bramę. Udostępniona dla podróżnych została dopiero w roku 1604 (lecz tylko od rana do zmierzchu) ze względów obronnych. W pierwotnej formie nad bramą znajdował się budynek, będący mieszkaniem służbowym dowódcy załogi, a w XIX wieku inżyniera twierdzy. Brama Berlińska przybrała swój obecny kształt i nazwę w latach 1877-79. Wtedy też miejsce mostu, głównie ze względów komunikacyjnych, zajęła szeroka grobla oraz pojawiły się dwie komory.
- Szczegóły
- Kategoria: Hel
- Odsłony: 362
Muzeum zajmuje dwa największe obiekty na terenie dawnego Rejonu Umocnionego Hel. Jednym z obiektów jest wielokondygnacyjna wieża kierowania ogniem. Drugim obiektem jest stanowisko ogniowe nr 2 (istniały w sumie trzy stanowiska ogniowe) pod armatę kalibru 406 mm (działa były przeznaczone dla planowanych niemieckich pancerników typu "H" - odpowiadały kalibrem 16 cali - artylerii zastosowanej m.in na amerykańskich pancernikach typu Iowa). Obiekt obejmuje podziemną infrastrukturę stanowiska ogniowego jak i zaplecze mieszkalno-służbowe pełniących tu służbę marynarzy. Znajduje się tuż przed rogatkami Helu w pobliżu przejazdu kolejowego (parkingi dla zmotoryzowanych znajdują się przy drodze wojewódzkiej nr 216). Muzeum powstało z inicjatywy sekcji "Zabytki Militarne" Stowarzyszenia "Przyjaciele Helu" - poprzez pomoc i wsparcie burmistrza Helu i władz gminy miejskiej Hel. We wnętrzach obiektów znajdują się eksponaty nawiązujące do historii militarnej Rejonu Helu.
Strona 1 z 2
- start
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- Następny artykuł
- koniec