Ekspozycja mieści się w schronie przeciwlotniczym, usytuowanym obok dworca kolejowego Szczecin Główny. Wejście do obiektu mieści się na peronie I w zejściu do dawnego tunelu. Jest to największy cywilny schron w Polsce z okresu II wojny światowej (budowa ukończona przez Niemców w 1941 roku). Schron umieszczony jest na głębokości ok. 5 pięter, mierzy 17 metrów wysokości. Jego ściany wykonane są z żelbetonu o grubości 3 metrów a sufit 2,80 metrów. Najdłuższy korytarz w linii prostej ma około 100 metrów. Schron zajmuje 2,500 m2 powierzchni. Po przejęciu go przez Polaków w niedługim czasie został zaadoptowany na schron przeciwatomowy. Aż do początku lat 90-tych odbywały się w nim szkolenia Obrony Cywilnej. W schronie udostępnione są dwie tematyczne trasy turystyczne. Trasa "II Wojna Światowa" przedstawia rekonstrukcję życia w schronie podczas nalotów, omawia technikę budowania schronu, przedstawia czas II wojny światowej od momentu rozpoczęcia się nalotów na miasto, walki o Szczecin, przejmowanie Szczecina przez polską władzę ludową, odgruzowywanie Szczecina i pierwsze lata powojenne. Nasze zwiedzanie ma charakter pokojowy.
Druga trasa "Zimna Wojna" - prezentuje historię schronu podczas Zimnej Wojny. Techniki adaptacji na schron przeciwatomowy z przeciwlotniczego. Omawia organizację Obrony Cywilnej, prezentuje sprzęt, sposoby działania i propagandę jej towarzyszącą. Szeroko omawia temat broni atomowej, przenosi w czasy strachu nuklearnego. Do dziś nie do końca wiadomo jak rozległe są podziemne korytarze pod miastem, szacuje się, że mogło tu istnieć niemal 800 bunkrów publicznych i niezliczone bunkry prywatne. Niektóre doniesienia sugerują, że pod Szczecinem zbudowano system korytarzy tworzących całe podziemne miasto, nie wszystkie jednak łączą się ze sobą.
